Συνέχεια λοιπόν από το προηγούμενο άρθρο, για το ταξίδι μας στο Παρίσι.
Το Μουσείο του Λούβρου, είναι σίγουρα από τα πιο εντυπωσιακά τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά. Δεν είχαμε την ευκαιρία να δούμε τη δική μας “Νίκη της Σαμοθράκης”, γιατί την είχαν αποσύρει για συντήρηση, είδαμε όμως την “Αφροδίτη της Μήλου”, την “Τζοκόντα” καθώς και τα Αιγυπτιακά Γλυπτά. Φυσικά έχει πλήθος έργων τέχνης. Το κτήριο στο οποίο στεγάζεται ήταν τα βασιλικά ανάκτορα, μέχρι τη Γαλλική Επανάσταση και αργότερα, το 1989, προστέθηκε η γυάλινη πυραμίδα.
Επίσης εντυπωσιακά κτήρια είναι το Βασιλικό Παλάτι (Palais Royal), ανάκτορο-κατοικία του καρδινάλιου Ρισελιέ, που σήμερα στεγάζεται το Συμβούλιο της Επικρατείας, το Υπουργέιο Πολιτισμού και η Βιβλιοθήκη, το Πάνθεον (Pantheon), όπου το 1851 ο αστρονόμος Ζαν Μπερνάρ Λεόν Φουκώ πραγματοποίησε το πρώτο περίφημο πείραμά του, που αποδεικνύει ότι η Γη περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της, και μέχρι σήμερα φυλάσσεται εδώ το περίφημο «Εκκρεμές», αλλά και το εκθαμβωτικό Δημαρχείο (Hotel De Ville).
Η Εθνική Όπερα του Παρισιού, η πιο διάσημη του κόσμου, φιλοξενεί καθ όλη τη διάρκεια του χρόνου σημαντικές παραστάσεις.
Η εκκλησία της Sacre Coeur (ιερής καρδιάς), βρίσκεται στη Μονμάρτη, τη συνοικία των καλλιτεχνών και καθώς βρίσκεται σε λόφο, όπου μπορείς να ανέβεις με τελεφερίκ, απολαμβάνεις τη θέα από ψηλά. Η εκκλησία είναι εντυπωσιακή και έξω από αυτήν υπάρχουν ξύλινα σπιτάκια σαν παζάρι όπου μπορείς να δοκιμάσεις ζεστό κρασί (χαρακτηριστικό του Παρισιού) και να ζεσταθείς, ειδικά αν έχεις πάει χειμώνα όπως εμείς. Επίσης μπορείς να φας κάτι πρόχειρο ή να ψωνίσεις σουβενίρ.
Η Μονμάρτη, κάτι σαν το δικό μας Μοναστηράκι, έχει πιο μποέμ (για να το πω γαλλικά) χαρακτήρα, από την υπόλοιπη πόλη.
Μια πάρα πολύ ωραία βόλτα ήταν κι αυτή στο νησί που βρίσκεται μέσα στο Σηκουάνα, το Il de la cite, όπου βρίσκεται ο καθεδρικός ναός της Παναγίας των Παρισίων, το πρώην παλάτι και φυλακή Κονσιερζερί
Το μουσείο Ορσέι που είναι ο παλιός σιδηροδρομικός σταθμός καθώς και το Πομπιντού, είναι από τα πιο σημαντικά μουσεία, καθώς και η γκαλερί Λαφαγιέτ, το διάσημο εμπορικό κέντρο. Το μουσείο Πικάσο ,επίσης, με έργα του διάσημου καλλιτέχνη και το μουσείο μουσικής, είναι μέρη που αξίζουν να δεις. Το πιο απολαυστικό μουσείο, όμως είναι αυτό της σοκολάτας, όπου υπάρχουν πραγματικά έργα τέχνης, φτιαγμένα από σοκολάτα.
Για τελευταίο άφησα το πιο εντυπωσιακό κομμάτι του ταξιδιού. Και αυτό δεν είναι άλλο φυσικά από την επίσκεψη στη EuroDisney.
Ένα μέρος παραμυθένιο, που δεν το περίμενα, αλλά με συνεπήρε. Ήταν πραγματικά, φαντασμαγορικό, υπέροχο, πέρα από κάθε περιγραφή. Ο ίδιος ο χώρος είναι εντυπωσιακός. Μπαίνεις μέσα και νιώθεις ότι γίνεσαι μέρος, ήρωας εσύ ο ίδιος, ενός παραμυθιού. Μια πόλη φανταστική, με παλάτια, στοιχειωμένα σπίτια, πειρατικά καράβια, διαστημικούς σταθμούς και ήρωες παραμυθιού να περπατούν δίπλα σου. Τα παιχνίδια που μπορείς να πάρεις μέρος, είναι τόσα πολλά, που νομίζω πως είναι αδύνατον να τα επισκεφτείς όλα. Τόσο προσεγμένα και φτιαγμένα με τέτοια λεπτομέρεια που φτάνεις να πιστέψεις ότι είναι πραγματικά. Μια επίσκεψη που νομίζω πως δεν πρέπει κανείς να χάσει, όσο μεγάλο παιδί κι αν είναι.
Ένα σημαντικό κομμάτι του ταξιδιού μας όμως, ήταν η περιπλάνηση μας στους δρόμους του παρισιού, οι βόλτες στις γέφυρες του Σηκουάνα, όπου βάλαμε κι εμείς το λουκέτο για να ασφαλίσουμε την αγάπη μας στο pont des arts, οι μετακινήσεις με το μετρό, που δεν ήταν και το καλύτερο ή το πιο καθαρό, αλλά σου έδινε τον παλμό της πόλης.
Και φυσικά η βόλτα στην άλλη άκρη της πόλης για να βρούμε την οδό Θερμοπυλών, όπου την άνοιξη οι καλλιτέχνες απλώνουν τα έργα τους και τα παράθυρα γεμίζουν ανθισμένα λουλούδια. Δεν είδαμε τίποτα από όλα αυτά γιατί ήταν χειμώνας, αλλά είχε πλάκα η βόλτα.
Τέλος, η πιο ωραία ανάμνηση είναι από τη βόλτα με το ποταμόπλοιο στο Σηκουάνα, που μας έδωσε την ευκαιρία να δούμε αρκετά από τα αξιοθέατα, από μια άλλη οπτική.
Κάποια από τα γνωστά αξιοθέατα, δεν καταφέραμε να τα δούμε. Νομίζω πως 5 μέρες δεν είναι αρκετές για να τα δεις όλα. Αυτό όμως σου δίνει και ένα κίνητρο για να ξαναπάς και για μένα, πραγματικά αξίζει να ξαναπάει κανείς.